Witte wieven (streektaal voor
"witte vrouwen"; enkelvoud: wit wief, ook: witte juffers, joffers,
jomfers, widde juffers, juvvers, wiefkes, olde witten, guede holden of
telewitten[1]) zijn mythische wezens. Het is de naam voor vrouwenfiguren die in
sagen voorkomen en soms goedaardig, soms kwaadaardig zijn.
Mistflarden of mistbanken worden in
Noord- en Oost-Nederland ook wel witte wieven genoemd.
Witte wieven worden vaak in verband
gebracht met heksen en/of spoken. De witte wieven hebben veel overeenkomsten
met de Ierse sídhe en banshee. Ook wordt verband gelegd met moerasvrouwtjes,
feeën of elfen.
Oorsprong
Het geloof in witte wieven vindt zijn
oorsprong wellicht in de Germaanse tijd, al
weten we dit niet zeker. Soortgelijke fenomenen in het volksgeloof worden
aangetroffen in Indo-Germaanse cultuurgebieden,
inclusief Romaanse talen en Gaelic. Megalithische monumenten als ganggraven, grafheuvels en hunebedden werden door sommigen als hun
woonsteden gezien.[2] Ook dolen witte wieven
bijvoorbeeld bij mottekastelen en cairns. De heuvels liggen vaak met drie bijeen
en worden ook wel wievenbelter genoemd. De witte wieven dansen
over de heide of in het bos, hebben hun geld in hunebedden opgeborgen en weten
precies waar kostbaarheden zijn verborgen in het bos. Ook komen de witte wieven
voor bij moerassen.[3]
Volgens de overlevering gaan ze vrijwel
altijd in het wit of vuilwit gekleed, wat de naam zou verklaren.[4] [5] Er wordt een verband gelegd met wetende
wijven, dus waarzegsters.
De verschijning van
een dame blanche bij het bed van een stervende, Frankrijk, 1857
Witte wieven werden ook wel als de geesten van heksen gezien of als andere vrouwen die
kwaad gedaan hadden. Behalve in hunebedden zouden de witte wieven in
kleine heuveltjes en terpen hebben
gewoond. Ze hadden daar de in- en uitgang naar hun holen. 's Nachts kwamen ze
langzaam zwevend tevoorschijn. In Overijsselse sagen zijn witte wieven feeën die
verschijnen als witte nevels op heide en moerasgronden. Ze verleiden mensen ze te
volgen, met als resultaat dat deze mensen voor altijd verdwijnen. Dit kan een
(door de eeuwen heen) verzachte versie zijn van het thema van witte wieven als
aankondigers van de dood.
In laatmiddeleeuwse tekeningen van witte
wieven komen hunebedden en grafheuvels voor. Ook dit verschijnsel verwijst naar
de aankondiging van de dood.
Witte wieven wordt in het Duitse
taalgebied ook wel vertaald als wijze vrouwen,[6] ze worden in verband gebracht
met de Völva. Völva
bezaten kennis en kunde over seiðr, spá en galdr,
praktijken waar sjamanisme, hekserij, profetie en andere vormen van magie aan
te pas kwamen. Völva verleidden personen mee te gaan en waren bekend om het
spinnen of weven. In een veertigtal graven hebben Scandinavische archeologen spinrokken gevonden, meestal in rijke
graven met waardevolle grafgiften, hetgeen aantoont dat de Völvas tot de
hoogste laag van de samenleving behoorden. Zie ook archeologische
aanwijzingen.
In Nederland komen sagen over witte
wieven voornamelijk voor in Oost- en Noord-Nederland (voormalig Saksenland), maar witte wieven zijn in vrijwel
geheel Europa bekend.
Zo heten ze bijvoorbeeld in Frankrijk dames blanches. In
België was Madama Blanche de term voor een waarzegster. In
Engeland zijn sagen bekend van white women, ook zij voorspellen
geboorte en dood. De banshees in Ierland voorspellen eveneens
de dood, en Duitsland heeft Weiße Frauen.
Ook de sídhe wonen in elfenheuvels of toverterpen, ze zijn te herkennen aan een
witte huid en rode ogen. Het zien van een banshee (bean sídhe dat
'vrouw van de sídhe' betekent) voorspelt de dood. Ook een korrigan wacht
in de nabijheid van hunebedden en dolmens slachtoffers op en steelt kinderen.
August Malmström (1829–1901):
Dansende elfen op
een meer, 1866
Feeën van
de uiterwaarden, 1850
Het woord álf (meervoud álfar)
komt van dezelfde Proto-Indo-Europese wortel
als het Latijnse woord albus (wit).
Deze oorspronkelijke betekenis is karakteristiek voor de alven in
de Noordse mythologie,
die hun lichtverwantschap behielden als hun goddelijke status.
Volgens Grimms Deutsche Mythologie kan
de betovering waaronder ze lijden wellicht gezien worden als een symbool voor
de ban die het christendom op het uitoefenen van het oude geloof legde. Dit is
chronologisch problematisch.
Het heidense verschijnsel van de witte
wieven duidt, mede door het ruime verspreidingsgebied van het fenomeen tot
Duitsland, Engeland, Frankrijk en Ierland toe, op een gemeenschappelijk Indo-Germaans volksgeloof dat al aanwezig
was voor de introductie van het christelijk geloof.
Geloof
Sagen rondom witte wieven hebben soms
betrekking op het omwisselen van baby's (zie ook wisselkind), het ontvoeren van vrouwen of hulp
aan zwangeren bij de bevalling. Vaak speelt het spookuur een rol in verhalen over witte
wieven.
Witte wieven zullen wie niet lastigvalt
geen haar krenken en kunnen iemand helpen.
Geloof in witte wieven is een geval van volksgeloof, dat door de kerk tevergeefs bestreden werd.
De Vrouwe van het Meer neemt
de pasgeboren Lancelot mee
Voorbeelden van sagen
Dalfsen
In het Overijsselse Dalfsen staat een huis genaamd de 'Witte
Wieven':
Op die boerderi’je,
veur det huus daor, kiek mar, daor stiet de name ‘De Witte Wieven’.
De boerderij behoort tot het landgoed Rechteren, waar een spookkamer is,
die al eeuwen niet meer is geopend, omdat daar ooit een hondsdolle jager zou
zijn opgesloten. De graaf reed veel met de auto langs de boerderijen en zag dan
witte nevel. "Dat ben net van die koppen", zei hij.
Ook geloofde men dat in het aangrenzende
buurtschap Rechteren (Rechterense
Veld) witte wi(e)ven over de velden zweefden, alsook in Dalmsholte en Lemelerveld. Op de Damsholterweg ontsnapte
'Aorend' van een Vennenbärg. Aorend ging de weg van Heino naar Dalfsen nadat hij ontsnapt was aan de
Fransen in Zwolle, omdat hij niet verplicht in militaire dienst wilde. In de schemering werd hij achtervolgd door de
witte wieven. Zij stalen zijn paard en gooiden hem een haarspit toe, dat in de deur bleef
hangen.[7]
Zwiep
In het Achterhoekse dorp Zwiep (bij Lochem) heeft de plaatselijke bakker een klein
themapark gewijd aan de witte wieven. Op de noordelijke flank van de Kale Berg (bij de Lochemse Berg) is de Witte Wievenkoele,
een diepe kuil waar men volgens oude verhalen in nachtelijke uren witte wieven
tegen het lijf kan lopen. Tussen de toppen van de Lochemse Berg en de Kale Berg
ligt een kwelplek, de Duivelskolk.
In de buurt van Lochem, Zwiep en Barchem werd vroeger vaak de sage van de
witte wieven van Zwiep verteld; een verhaal over de rijke boerendochter Johanna
die verliefd is op een arme boerenzoon. Johanna's vader wil dat zijn dochter
met een rijke boerenzoon trouwt en verzint voor de rivalen een opdracht waarbij
ze de rust van de witte wieven moeten verstoren.
In een diepe kuil bij de Koerbelt wonen
drie witte wieven. De oudste is meesteres over alle witte wieven van de Veluwe, Salland, de Achterhoek en Twente. Overdag zijn ze één met het zand, 's
nachts komen ze naar boven. Herbert en zijn zus Aleid zijn niet bang als kind,
maar worden door het buurmeisje Johanna gewaarschuwd. Herbert komt lang niet
bij de kuil, maar later komt hij er toch 's nachts voorbij. Het oudste witte
wief laat hem uit de wittewievenbult vertrekken en Herbert vraagt Aleid om een Driekoningenkoek (zie ook Koningentaart) te bakken en samen brengen ze
dit naar de kuil.
Herbert en Johanna horen bij elkaar,
maar Albert wil ook haar hand. De moeder van Johanna heeft een voorkeur voor
Albert en beide mannen moeten middernacht naar de wittewievenbult gaan,
om daar elk een haarspit in te gooien. Albert koopt een duur paard en komt uit
het oosten, Herbert komt met een oude knol vanuit het westen. Albert durft
echter niet en Herbert weet aan het witte wief te ontkomen. Hij vindt nog een
gouden bord en krijgt, nu zelfs rijker dan Albert, de hand van zijn geliefde.
Tubbergen
De witte wieven van Tubbergen lijken op de witte wieven van
Lochem, ze zijn kwaadaardig met scherpe nagels en ze houden van de jacht. Ze
lopen in gelijkmatige, glijdende passen en zijn in dichte drommen aanwezig.
Een vrouw haalt water en wordt door
twintig witte wieven meegenomen om te dansen op de bergen. Haar man blijft met
hun kind achter en hij denkt dat de buurvrouwen voor het kind zorgen. Na een
tijdje blijkt dit niet zo te zijn en hij doet alsof hij naar zijn werk gaat,
maar blijft naast het huis wachten. Hij hoort de stem van zijn vrouw, maar ziet
haar niet. Hij overlegt met de buren en ze besluiten de vrouw te bevrijden, met
een kar gaan ze op weg en als de witte wieven komen verrassen de verstopte
mannen hen. Ze schieten op hen en de witte wieven vluchten weg.
Ze vinden de vrouw in een sloot en ze
nemen haar mee naar huis. De nevelen volgen hen en dreigen dat de vrouw voor
eeuwig gevangen zal worden in de sluier als ze nu niet vrijwillig mee gaat. Als
iemand de woorden "weg jij varken..." spreekt, zal de vrouw weer naar
de witte wieven gaan. De vrouw blijft thuis, maar is stil en lusteloos. Ze
zorgt niet voor haar kind, dit doen de buurvrouwen. Ze vraagt haar man om
iedereen te waarschuwen over de verboden woorden. Ze leven in angst en af en
toe komt een wit wief langs het huis, de vrouw staart meestal wezenloos in de
ruimte.
De vrouw begint te verlangen naar het
einde van het wachten en na een paar dagen scheldt de knecht per ongeluk op een
varken. Hij loopt snel naar de boer en vertelt dat hij de woorden heeft gezegd.
Er is geen spoor meer van de vrouw, de vloek heeft
zich voltrokken en ze danst met de witte wieven op de heuvels. De vrouw huilt
veel en heeft gouden oorbellen en parels om haar hals.
Montferland
Een man redt zijn vriend uit de greep van een feeënring, 1860
Een sage uit Montferland vertelt
het verhaal van een boer die, als hij dronken is, een wit wief vraagt om met
hem te dansen. Het witte wief pakt hem bij zijn armen en danst met hem totdat
de boer er dood bij neervalt.
Een ander verhaal vertelt over een
voerman uit Beek, die ook
sterft na met de juffer gedanst te hebben[8][9]. Zij wordt echter niet meer gezien
sinds een ijzeren geldkist in de mesthoop bij het boswachtershuis is opgegraven[10][11].
Een ander die de witte juffer bespot
wordt met paard en wagen omgegooid[12]. Op de Montferland (heuvel) ligt
het grootste mottekasteel van Nederland.
Veluwe
Op de Veluwe zijn een paar plekken waar de
sagen van de witte wieven voorkomen, bijvoorbeeld in Putten en Ermelo.
Volgens een legende zitten de witte
wieven in Armel (Ermelo) achter een heuveltje en komen 's
nachts tevoorschijn.
Ermelo
Rond middernacht klinkt klokgelui door
het bos. Het is afkomstig van een verzonken klooster, waarin de monniken vroeger hun ziel aan de duivel
verkocht hadden en ze feest vierden met de heksen. In de kaarstnacht strafte
God ze met een heftig onweer, waardoor het klooster met zijn bewoners in de
aarde zakte. Tot op de dag van vandaag zijn de klokken te horen en menig boer
controleert dan of hij de deur wel goed vergrendeld heeft.
Putten
Van "de grote Kees" wordt
verteld dat hij witte wieven heeft gezien. Toen hij nog jong was ging hij tegen
middernacht na familiebezoek naar huis. Onderweg moest hij door een moerassig
land, de "breistroet", waar een bruggetje over een beek liep. Midden
op de brug zag hij de witte wieven. Hij kon zich niet meer bewegen en drukte
zich met de rug tegen de brugleuning. Kalmpjes aan zweefden ze dichterbij en
gingen langs hem heen over de brug. Na enige tijd kon hij zich weer bewegen.
Nat van het zweet, aan elk oor hing een druppel, kwam hij thuis.
Lonneker
Erlkönig, een vader probeert zijn zoontje te
beschermen tegen de Elfenkoning en zijn
dochters, Moritz von Schwind, 1917
Een koning zoekt de hulp van de feeën, Olaus Magnus, 1555
Cilie de Nevelhekse, Hollandscheveld
De "witten" wonen in een
holenpaleis nabij Lonneker, ze eten en
drinken van gouden tafels en zilveren borden. Op nevelige zomeravonden,
als de maan schijnt,
dansen ze in sluierlichte witte
gewaden op de hei. Als heidense vrouwen moesten ze onderdoen voor de eerste de
beste boerin en enkelen willen niks liever dan verlost worden. Elske komt 's
avonds op de terugweg van haar werk vaak een wit wief tegen. Ze laat haar
drinken van de verse melk en op een dag krijgt ze een ring van het witte wief.
In geval van nood kan ze deze wonderring gebruiken. Elske draagt de ring altijd
bij zich, niet om haar vinger maar in haar kleding. Als Elske met haar vrijer
Tiemen laat in het veld gebleven is, gaat ze alleen naar huis. Ze komt in een
kring met witte wieven terecht. De koning van de witten, Elverik, wil een jonge
vrouw uit de bovenwereld.
Tiemen droomt van Elske en wordt wakker
door het gebons van Elske's vader. Hij vertelt dat zijn dochter niet terug is
gekomen en ze gaan op zoek. Ze vinden slingerende kringen die naar de
wievenheuvels lopen en beseffen dat het zomerdansfeest van de witten bij het
licht van de maan heeft plaatsgevonden. Elske is meegevoerd naar de
ondergrondse woningen. De vader denkt aan een verhaal over een vrouw uit Geesteren,
zij mocht elke dag naar de bovenwereld om voor haar zoontje te zorgen en werd
later bevrijd. Elske's vader besluit naar een oude herder te gaan die in zijn
jeugd zelf bij de witten heeft gewoond.
Elske wordt goed behandeld, alhoewel ze
de zon mist. Op de avances van koning Elverik gaat zij niet in, ze blijft
Tiemen trouw. Het witte wief dat melk kreeg van Elske is altijd in de buurt en
kijkt met troostende ogen naar haar. De mensentaal spreekt zij niet. Tiemen
heeft geleerd hoe hij de kracht van het kwade breken kan en gaat met rinkelende
belletjes naar de wievenheuvels. Uit een paar takken van een taxus heeft
hij een christelijk kruis gemaakt en hij plant dit op de hoogste heuvel.
Tiemen graaft en het licht komt in de onderwereld.
De wezens vluchten voor het zonlicht en Elske blijft staan. Tiemen en
Elske nemen zoveel goud als ze kunnen dragen mee en de bruiloft wordt al spoedig gevierd. De
oude herder krijgt de ereplaats naast de bekranste vaars die
niet als huwelijksgift mag ontbreken. Voor
middernacht is het feest afgelopen, want de maan schijnt en de witte wieven
zouden wraak kunnen nemen.
Luttenberg
De witte wieven van Luttenberg woonden
in een zandkuil die nog steeds te zien is. In Luttenberg gaan verschillende
verhalen over de witte wieven. Deze vertonen kenmerken van de aloude heksen,
maar hebben toch ook menselijke trekjes. Ze stammen af van de Germanen waar de
witte of wijze vrouwen in hoog aanzien stonden. Talloos zijn de verhalen over
de haat - liefde verhouding tussen de inwoners van Luttenberg en de witte
wieven die in bosjes en kuilen in en rondom de Luttenberg heten te huizen.
Meestal waren de witte wieven de mensen wel behulpzaam , maar men diende hen
dan wel te vriend te houden. En wee degene die hen dwarszat of treiterde, hij
kon op hun wraak rekenen.
Zo was in Luttenberg de hele buurte te
gast op de bruiloft van een van de grootste boeren aldaar De hele buurte,
behalve de witte wieven die op de Luttenberg huisden. Een knecht van de boer,
een jonge praatjesmaker, zei dat hij hen wel zou noden. Hij reed te paard de
Luttenberg op en gooide een braadspit tussen de struiken. In plaats van de traditionele
uitnodiging voor de brulfte zei hij: “Witte wieven wit, ik breng oe een spit.
Zee daj’ t gebroad er bi-j kriegt. Razend van woede renden de witte wieven de
knecht achterna. De knecht joeg z’n paard zo hard hij kon naar omlaag en
schreeuwend van angst tuimelde de praatjesmaker bij de boerderij de delle
binnen.
De witte wieven hadden hem bijna te
pakken gekregen, maar eenmaal onder dak was de knecht veilig. Het witte wief
kan immers niet onder een gebouwd dak komen. Ze konden niets meer doen dan een
stuk van de paardenstaart snijden. Het dier had nog geluk dat ze hem in hun
woede niet de hele staart uitrukten zoals elders wel was gebeurd.[13]
Andere plaatsen in verband gebracht met
Witte Wieven
De Wittwieverbarg is een grafheuvel bij Eutin in Kreis Ostholstein in Schleswig-Holstein.
·
Ede - Landgoed Kernhem[14] (met grafheuvel met doolhof)
·
Eefde - Wittewievenbult (witte wieven
dansen iedere kerstnacht op de heuvel)
·
Enschede - Lonnekerberg (Twente)
·
Hoog Soeren[15] De Jufferboom (en heuvel)
wordt in verband gebracht met de Urthensula (zuil van Urth[16][17][18] (zie ook dwaallicht).
·
Hollandscheveld -
Cilie de nevelheks[19] verdronk zichzelf volgens de
verhalen.
·
Vorden - De Mosselse enk
(zie ook Het verhaal
van Schele Guurte).
·
In Riethoven spookte tussen twaalf en één
een witte slotjuffer bij het kasteel.
·
Op het Taekeland in Harkema spookt een witte juffer.
·
Bij de Foksegatten bij Quatrebras spookte
een witte juffer.
·
Bij de Skilige Piip bij Veenwouden spookte een witte juffer en
bij de Godleas Singel spookte een witte dame.
·
De grafheuvel Hersenberg[27]
·
Gieten
·
De Wijk
·
Gasteren
·
Elp
·
Lhee
·
Zeegse
·
de Ekelenberg bij Zuidwolde
·
de Hunneglooberg bij Ruinen
·
Westerbroek;
de widde juvver spookte rond en klaagde dat haar henneklaid (doodskleed)
te lang was. Nadat iemand dit henneklaid met een schaar korter
gemaakt heeft, verscheen ze niet meer. Het pad om de boom waar ze altijd
verscheen is volgens de verhalen nog duidelijk te zien. Degene die het henneklaid korter
maakte, had nadien veel geluk in zijn leven.
·
Pieterburen; drie widde juvvers spoken
op de Heksenloan nabij de borg Dijksterhuis,
ze hebben een toorts in één hand en in de andere een zweep met
bloed[28]. Op het terrein van de borg zelf
spookt een Moriaan die onthoofd werd nadat hij een dienstmeid en haar minnaar
had vermoord[29].
·
De juffer van Steenhuis Bunderhee kwam
niet meer spoken nadat runetekens van de eiken
balk, volgens de verhalen ooit aangebracht door een wikwief, werden
verwijderd.
·
In de Efteling verschijnen de Witte Wieven bij
de attractie Baron 1898.
Witte Wieven in media
Aabelenge woonplaats der soo genaamde witte wijve in Drent, Atlas Schoemaker:
Drenthe, 1710-1735
·
Een van de sagen wordt verteld in het Suske en Wiske album Het Witte Wief, dat op 1 februari 1991 verscheen.
Dit stripalbum speelt
zich af in en rond de Gelderse plaats Ede.
In 2001 volgde een dialectversie, uitgegeven
door de Twentsche
Courant Tubantia, samen met de oorspronkelijke Standaard Uitgeverij.
·
De Twentse cabaretier Herman Finkers besteedt er aandacht aan
in zijn animatiefilm "Kroamschudd'n
in Mariaparochie". In 2006 tijdens het tweede seizoen van de
populaire regiosoap "Van jonge leu
en oale groond" komen er ook tot twee keer toe 'witte wiev'n'
voor bij het overlijden van Gerrit Olde Weerink, toevalligerwijs gespeeld door
Herman Finkers.
·
De Nederlandse black-metalband Carach Angren heeft hun eerste album,
Lammendam, geheel gewijd aan de verhalen omtrent de witte juffer van de
Schinveldse Bossen.
·
De Witte Wieven spelen een grote rol in de attractie 'Baron 1898' in Attractiepark de Efteling
waarin ze het goud van de mijn bewaken en zogenaamd uw rit saboteren. Hierdoor
"valt" de mijntrein direct na de optakeling bijna loodrecht vanaf een
hoogte van 37,5m naar beneden alvorens aan zijn rit te beginnen.
·
De Witte Wieven in Luttenberg komen terug in een item over Halloween in
Overijssel door RTV Oost op 30 oktober 2015.[30]
·
In het Sinterklaasjournaal werd
in 2015 verteld dat Sinterklaas ooit twee kinderen had gered die op de hei
rondliepen en anders wellicht prooi waren geworden van de witte wieven. Ook
werd een magische steen getoond, afkomstig van een wittewievenschat in een
hunebed. Sommige protestantse scholen besloten vanwege dit occulte element het
Sinterklaasjournaal te boycotten.
Etymologie
Over de precieze herkomst en betekenis
van "wit" in dit verband bestaat onduidelijkheid; het zou een
verwijzing kunnen zijn naar in het wit geklede priesteressen en/of terug kunnen
gaan op de Indo-Europese wortel wid,
"weten", en dan moeten worden vertaald als wijze vrouwen.
Trivia
De drie nornen
·
Het werpen van een haarspit speelt af
en toe een belangrijke rol in sagen (zie ook: zeis).
Dit verhaalmotief komen we ook tegen bij de sage van Ellert en Brammert.
·
Ook de Mexicaanse La Llorona is
een witte vrouw, zij wordt ook in verband gebracht met de dood van kinderen.
·
De Duitse Perchta wordt
"witte vrouw" genoemd, Jacob Grimm beschreef Frau Bercht,
een vrouwelijke geest uit de tiende eeuw. Zij droeg een wit kleed en
controleerde het spinnen en weven.
·
Vrouw Holle maakt sneeuw door haar bed op
te schudden volgens de volksverhalen. Holda wordt "De Witte Dame",
maar ook "De Zwarte Grootmoeder" genoemd, dit heeft overeenkomsten
met het sprookje over Vrouw Holle.
·
Frigg; men zegt dat zij de nevels en gaswolken heeft
geweven of gesponnen, zie ook Orionnevel. In Scandinavië staat het sterrenbeeld Orion bekend
als "Friggs spinnewiel of spinrokken" (Friggerock). Sommigen
wijzen erop dat dit sterrenbeeld op de hemelequator staat, zodat het draait in de
nachtelijke hemel. Dit zou de associatie met het spinnewiel van de hemelgodin
kunnen hebben teweeggebracht.
·
Cailleach, wast haar plaid en dit wordt de
sneeuwdeken.
·
Kabouters worden in enkele streken ook witte of witje genoemd
en wonen soms in grafheuvels. Een haspelend kaboutervrouwtje zal menigeen doen
denken aan de spinnende witte juffers.
·
In Groningen zijn verhalen bekend over een kabouter die drie wensen laat
uitkomen. In andere versies gaat het om een witte juffer[28].
·
De nornen beheren de levensdraad. Dit doen
zij door te vlechten, te weven of te zingen.
·
De jeneverbes speelt
een belangrijke rol in vele volksverhalen (zie bijvoorbeeld Van de wachtelboom).
Witte wieven zouden in deze conifeer wonen. Ook in een versie van
"Elske en de witte wieven" wordt de jeneverbes genoemd.[31]
·
Als de Yuki Onna bedreigd
wordt kan ze in nevel of sneeuw veranderen.
·
In de Harry Potter-reeks heet een rockband De Witte Wieven. Deze band treedt op tijdens
het Kerstbal van het Toverschool Toernooi dat
op Zweinstein wordt gehouden tijdens Harry's
vierde leerjaar.
